Estafette van Charles uit 1941: verhoging frame deel 2

Gisteren ben ik er voor de eerste keer 20km mee gaan fietsen. Het is overduidelijk een nieuwe fiets. Rolt goed, zit goed en de ketting gaat over de tandwielen alsof het allemaal van rubber is. ?

Toen ik de fiets kreeg was het een zooitje bij elkaar geharkte onderdelen. De nippels vielen als stof uit elkaar, het frame moest gericht, de trapas moest aangepast worden omdat die niet in het midden zat, de voorvork hoorde niet bij het frame, het balhoofd functioneerde wel maar de onderdelen waren slordig bij elkaar gezocht, de beugel van het kettingscherm is te kort waardoor het scherm krom trekt als de boutjes aangedraaid worden, de velgen waren voor een toerfiets en het rek wat er bij zat is indertijd zó verschrikkelijk lomp in elkaar gelast dat ik daar niet mee gezien wilde worden. Maar alles wat er verder aan de fiets zit is zeer fraai.

Een zadel zat er niet bij maar daar hebben we Marcel voor. Die had nog een mooi exemplaar liggen. Dit zadel zit ook nog eens lekker. Da’s helaas niet met ál zijn zadels het geval.

En die schermen zijn altijd een bron van ergernis maar na drie dagen had ik het dan eindelijk zo ver dat er geen geluid meer vanaf kwam.

Dus nu is het klaar. Nog een koplamp en een dynamo maar daar wacht ik nog even mee.

Verder ben ik erg blij met de fiets. De wielen staan echt recht achter elkaar en door de andere voorvork van hetzelfde merk als de lugs van het frame stuurt het ook wat directer. Een fijne fiets waar gemakkelijk langere afstanden mee gefietst kunnen worden.

De afstand tussen de vork en de linker crank:

De afstand tussen de vork en de rechter crank:

De stofkap van de trapas:

Het fraaie balhoofd dat nu wel mooi op elkaar aansluit:

Charles

Vervolg op:
Deel 1
Deel 2
Deel 3
Deel 4
Deel 5
Deel 6
Verhoging deel 1

Estafette van Charles uit 1941: verhoging frame

Maurice en ik hebben het aangepaste frame van de ESTAFETTE opgehaald. Het is weer vakwerk geworden. De hoogte van het frame is nu 70cm hart trapas-bovenkant zadellug.

Dit is hoe de fiets er nu bij staat. Het achterspatbord, het scherm en de verlichting moeten nog gemonteerd worden, maar het fietst al geweldig. De kettinglijn van het voorste tandwiel is 54,5mm. Die van het achterste is 42mm. Het verschil heb ik gecompenseerd door de achtervork te richten en het wiel paraplu te spaken.

Een bijzonderheid is dat de binnenbalhoofdbuis een diameter heeft van 1 1/16″.

Giesserei Wilhelm Holthaus:

Charles

Vervolg op:
Deel 1
Deel 2
Deel 3
Deel 4
Deel 5
Deel 6

Juncker XL van Charles deel 2

Nu met spatborden en bagagerek. Het stuur staat iets lager.

De onderste buis:

De bovenste buis:

Het balhoofd:

Spatbord- en balhoofdplaatjes:

Het zadel:

En de moer van de zadelpenbout:

De plek waar het frame verhoogd is:

Ook verlengd:

De ‘nieuwe’ boutjes die de achtervorken bij elkaar houden:

Charles

Juncker XL van Charles

Naast de Frankenstein XL is er nu ook een Juncker XL.

De fiets is in 2009 bij mij terecht gekomen omdat iemand in Harderwijk geen tijd meer wilde besteden aan het monteren van de fiets (zie: Trip door Het Land van Maas en Waal, redactie).

Omdat de fiets als pakket onderdelen door mij is gekocht was ik in de veronderstelling dat het kettingwiel en de trapas weliswaar in het frame pasten maar er niet bij hoorden. Dat bleek een vergissing. Er zijn inmiddels zoveel van deze Junckers uit 1968 die bij Gazelle gebouwd zijn met een Gazelle trapas en cranckstel dat je van een hele serie kunt spreken.

Het verhaal wil dat er geen vraag meer naar de transportfietsen was en dat ze al twee jaar niet meer in catalogus stonden. Er lagen echter nog wel onderdelen die toen ‘maar bij elkaar gevoegd zijn’ door leerlingen van de opleiding rijwielherstellen.

Deze Juncker, nu verhoogd naar 67cm is mijn eerste transportfiets. Ik fiets er al jaren met veel plezier mee maar ja, het zadel stond wel erg hoog.

Op enig moment leek het of er speling in de achternaaf zat maar dat bleek een losgekomen bout die de liggende- en staande achtervork bij elkaar houdt.

Die bout was niet meer vast te draaien en is aan de binnenkant als een klinknagel gesmeed.

Dat maakte dat die bout uitgeboord moest worden.

Daarom heb ik de fiets volledig gedemonteerd en de bout aan de andere kant ook uitgeboord zodat er links en rechts dezelfde bouten gemonteerd konden worden.

Dat is allemaal goed gelukt. Geen brokken gemaakt met mijn boormachine.  😎 

Omdat de fiets toch helemaal uit elkaar lag én omdat een laag frame was kwam ik op het idee om net als de Frankenstein het frame te verhogen.

De lak was een dingetje maar omdat ik een jaar geleden mijn best heb gedaan om uit te zoeken hoe je met een kwast en de juiste lak oude moffellak na kunt maken, heb ik de stoute schoenen aangetrokken en het plan uitgevoerd.

De fiets is nog niet helemaal klaar. Als ik een fiets weer opbouw controleer ik eerst of het frame goed gericht is, of de wielen mooi in lijn staan en of de ketting in een rechte lijn over de tandwielen gaat. Bij negen van de tien transportfietsen klopt er niets van dat laatste.

Het richten van de voorvork luistert erg nauw. Een millimeter te veel naar links of rechts en de fiets is uit balans. Die is er twee keer uit geweest maar de derde keer was het goed.

Nu alvast een paar foto’s van een inkomplete fiets, die hopelijk op 3 juli zo ver is dat de Antitankroute er mee gereden kan worden.

Charles