Deze crank komt op de Frankenstein XL. Wie heeft dit merkje eerder gezien?
De trapas is een Thompson van Juncker met NOS konen en cups. Evenals het tandwiel met 46 tanden.
De liggende achtervork en het trapashuis:
Lug tussen de zadelbuis en de onderste parallelle buis:
Bovenste balhoofdlug:
De balhoofdbuis van het frame:
De foto’s van het ‘lakwerk’ zijn gemaakt na een eerste laag primer en een eerste laag lak. Er zitten inmiddels drie van die setjes op. Steeds geschuurd en weer opnieuw primer en lak.
Deze foto’s zijn gemaakt na drie keer twee lagen. Dus drie setjes van een laag primer en een laag lak.
Dit is een ’tussenlaag’ Wijzonol, waar nog twee of drie lagen Epifanes overheen komen.
Het frame nog bij de lasser, gestraald en wel. De restanten van het donor frame eronder.
Het frame net gelast.
Het frame is samengesteld uit twee zéér aangeslagen frames die het eigenlijk niet meer waard waren. De ene erg verroest, véél putjes, de ander met lelijk aangelaste zaken. Samen waren ze als experiment nog wel goed genoeg. De framehoogte is 65cm geworden. Het had nog hoger gekund, maar zo oogt het nog acceptabel. Nóg hoger was waarschijnlijk niet mooi geweest. De rest van de bouw komt als de onderdelen weer allemaal ‘thuis’ zijn.
Op dit moment ben ik bezig om een frame met voorvork weer op te bouwen. Alles was krom aan de fiets en dan met name de voorvork. Tijdens de werkzaamheden viel het mij op dat de naloop erg ver naar voren is geplaatst. De foto’s zijn niet heel duidelijk dus ik zal er een paar maken waar het beter op te zien is. Die komen zaterdag dan wel. Het frame is 62cm hoog waarbij de parallelle buizen toch wat dichter bij elkaar liggen, doordat de onderste balhoofdlug wat hoger is. Het qua gewicht een licht frame. Dat heeft mij geïnspireerd om er een lichte fiets van te maken met een groot voortandwiel. Later meer.
Het balhoofd wat werd gemonteerd door Germaan en Batavus:
De Göricke, het frame van 1924, is inmiddels weer een fiets. Alleen het frame was nog te herkennen als van Göricke. Alle verdere onderdelen zijn toegevoegd dus eigenlijk is het een Frankenstein.
De bovenste buis zat vol deuken en was een beetje naar beneden doorgebogen. Dat heb ik weer rechtgekregen zonder al te veel problemen gelukkig. Daarna de deuk volgestopt met polyesterplamuur en geschuurd. Daarna ben ik gaan lakken met Wijzonol maar wat die als zwart verkopen is eigenlijk heel donker antraciet. Dat vind ik niet mooi dus ik ben overgestapt op Epifanes. Da’s wél mooi diepzwart.
Het crankstel is eigenlijk geen stel. Omdat het kettingwiel 48 tanden heeft, wilde ik het toch handhaven. De linker crank is in ieder geval even lang. Alle klei en ander spul wat er door de jaren heen aan is blijven kleven is er vanaf gehakt. Daarna geschuurd en ‘prima gelakt’ met metaalbeschermingslak.
Het rek en de verlichting moeten nog gemonteerd worden. De fiets is opgebouwd als een doorontwikkelde herenfiets. Het frame is 61cm of 24” hoog. De trapas is 138mm lang, heeft een diameter van 16mm en inslagpotten met een diameter van 40mm. De maat van de kogels is 1/4”.
De velgen wegen 1400gram, maar zijn slechts 39mm breed. De wielen zijn gespaakt met spaak 12. Het voorwiel driekruis en het achterwiel vierkruis. Lekker stevige wielen. De achternaaf is een vernikkelde Torpedo van 1940, de voornaaf is ook vernikkeld maar het merk is onbekend.
De voorvork komt van Marcel en had geen binnenbalhoofdbuis meer, dus daar is een nieuwe ingezet van 1”. Het balhoofd is gevonden bij Toon Mensinck. Zo ook het stuur maar dat is al weer een paar jaar in mijn bezit.
De haakse zadelpen komt van Heinz Fingerhut. Mooi lang, de juiste diameter én heel mooi gesoldeerd. Het zadel kwam met het frame mee, maar had geen stelbout meer. Dat was snel gefixt. Het is nu weliswaar oud en zo oogt het ook maar weer helemaal functioneel.
De spatborden zijn heel mooi bol en 75mm breed, wat goed past bij de gedachte dat het een doorontwikkelde herenfiets is. Zo, zonder rek lijkt het wel een dienstfiets. De spatbordboutjes hoorden bij het bevestigingsmateriaal van een paar oude NOS kettingkasten waar niets meer mee te beginnen was. Het zijn mooie panheads.
De banden zijn de welbekende Amigo’s van METRO die GigaBikes verkoopt. De binnenbanden zijn van de vorige eeuw nooit gebruikt en Made in Poland en hebben korte ventielen. Ze hebben de tijd goed doorstaan mede omdat ze door de talkpoeder gerold zijn voordat ze verpakt werden.
