22 gedachten aan “Hommage aan de Middenstand van Megen”

  1. Dank, ik heb hem gevonden (Maasdijk / Walstraat, tegenover “Op de Poort” in Megen)!

    Bron: Google

    Beeld gestolen in Megen

    MEGEN – Het beeld ‘Hommage aan de Middenstand van Megen’ is donderdagnacht gestolen. De sokkel waar de sculptuur op stond, is deels vernield. “De stukken liggen eraf, er is dus grof geweld gebruikt.

    Wie doet zoiets toch?” Thea Müller van restaurant Op de Poort kan het niet bevatten. Ze looft 100 euro tipgeld uit om het beeld terug te krijgen. “Dit is verschrikkelijk.” Müller belde vrijdag de gemeente, die deed nog dezelfde dag aangifte van de diefstal.

    Het beeld naast de Gevangentoren in Megen werd in 2003 gemaakt door Jac van Someren en is een hommage aan wijlen Jan Voet.

    Bron: Brabantsdagblad, 05 maart 2010.

    En……

    Megen krijgt een nieuwe ‘Hommage’

    MEGEN – Kunstenaar Jur Strelitski uit Megen gaat een replica maken van het eerder deze maand gestolen beeldje ‘Hommage aan de middenstand’. “Het zal nooit exact hetzelfde worden, maar ik probeer het origineel zo dicht mogelijk te benaderen.”

    Het beeldje werd in de nacht van 4 op 5 maart op brute wijze van zijn sokkel naast de gevangentoren in Megen getrokken. Van de dader rest slechts het spoor van vernieling. “Ik woon in hetzelfde stukje straat en vind het afgrijselijk en schandalig dat mensen dit doen”, meldt de kunstenaar.

    Hij maakt de replica aan de hand van foto’s en een kleine versie van het bronzen beeld dat in 2003 werd gemaakt door beeldhouwer Jac van Someren. “Ik kan er pas vanaf juni aan werken en schat in dat het rond augustus weer op zijn plek staat.”

    Strelitski gaat nog deze week naar de bronsgieter voor een offerte voor de replica. Het verzoek aan Strelitski om Megen zijn standbeeldje terug te geven, kwam van de heemkundekring.

    Voorzitter Kees van de Wiel: “Aan dit beeldje zit een heel verhaal over Megen vast, dat kun je niet zomaar als verloren beschouwen. We willen het herstellen en terugplaatsen waar het thuishoort: bij de gevangentoren.” De heemkundekring roept daarbij de steun in van alle Megenaren. “Eerst afwachten wat de replica gaat kosten, en dan ondernemen we actie.”

    Bron: Brabantsdagblad, 25 maart 2010.

    En……

    Scorebord inzamelactie voor replica van Megens beeldje

    MEGEN – Bij de sokkel waar begin maart het beeldje de Hommage aan de Middenstand in Megen vanaf is gesloopt, staat sinds kort een scorebord om de tussenstand van de inzamelactie voor een nieuw beeldje bij te houden.

    De Megense heemkundekring heeft een rekeningnummer geopend en doet een beroep op leden van de eigen vereniging, ondernemers en inwoners van Megen. De kosten van de replica worden geschat op ruim 5500 euro. Kees van de Wiel, voorzitter van de heemkundekring, zei eerder al dat hij verwacht ‘een heel eind te komen’ met de hulp vanuit het stadje. “Als het niet lukt, proberen we het bij andere instanties.” Kunstenaar Jur Strelitski maakt de replica, Lucas Schoot repareert de gehavende sokkel.

    Bron: Brabantsdagblad, 9 juni 2010.

    En……

    Terugkeer beeldje Hommage aan Middenstand op komst

    MEGEN – Beeldend kunstenaar Jur Strelitski heeft slechts vandaag nog om de nieuwe Hommage aan de Middenstand te vervolmaken en dan gaat zijn werk naar de bronsgieter.

    Als dat zorgvuldige proces slaagt, heeft Megen begin september zijn beeldje terug. Dat is dan zes maanden nadat het originele exemplaar op brute wijze van de sokkel naast de Gevangentoren werd gerukt.

    De plaatselijke heemkundekring startte onder aanvoering van voorzitter Kees van de Wiel in maart een inzamelingsactie voor een nieuwe Hommage. Kosten: ruim 5500 euro. Bij de nog altijd gehavende sokkel staat een bord met de tussenstand van de inzamelingsactie; er is al 2140 euro bij elkaar gelegd door Megenaren, de gemeente Oss stelde dinsdag een subsidie van duizend euro beschikbaar. Van de Wiel denkt het hele bedrag bij elkaar te krijgen: „Al moet ik ervoor op mijn knieën door de Megense straten kruipen.”

    Bron: Brabantsdagblad, 23 juni 2010.

  2. Da,s dan klote ,heb je eindelijk een bedevaarts oord wordt die vernield en gejat echt iets van deze tijd triest .

    1. Ja, heel jammer. Ik heb het artikel aangepast en de rubriek ‘gestolen’ eraan gekoppeld.
      Wie weet komt iemand het bronzen beeldje ergens tegen?

      1. Vergeet het maar. Die loozers bieden dat beeld, voor een paar tientjes, in duizend stukken aan bij de een of andere louche schroothandelaar.

        1. Ik vrees dat Roeland gelijk heeft. Gisteren was er op het nieuws dat er klokken uit een klokkentoren en ergens anders uit een carillon zijn gestolen. Dat gaat allemaal naar de smelterij.
          Groetjes van mij,
          Charles Waagenaar

    2. Moeten we daar niet naartoe met zijn allen om geestelijke bijstand te verlenen als het weer geplaatst wordt?
      En kan iemand ons op de hoogte houden wanneer dat gaat gebeuren?
      Als ik weet wanneer het geplaatst wordt fiets ik er naar toe om er bij te zijn.
      Groetjes van mij,
      Charles Waagenaar

        1. Hoi Bas,
          Als ik aan de beurt ben om weer een toer te organiseren dan gaat dat in september door Megen heen.
          Maar we moeten even weten wanneer het beeld geplaatst kan worden. Kan iemand daar achter komen?
          Groetjes van mij,
          Charles Waagenaar

  3. Mischien moet het vervangend exemplaar van een ander materiaal worden ! welke goedkoper te maken is ! .
    Desnoods veel groter maar dan van beton ,of van een kunstof of een gietijzer legering ? idee ?.

  4. Goed idee Marcel, maar waarschijnlijk is de giet opdracht al weg, maar er is een kunststof die er erg op lijkt, maar dat zou dan ook wel triest zijn voor alle normale mensen.
    Ik bied overigens aan om naar de plak toe te gaan en te filmen/fotograferen, mee fietsen kan ik niet jammer genoeg, maar mogelijk wel een gedeelte, maar dan in stijl (kleding en bijbehorende zaken) om te laten zien dat er nog wel mensen in dit land zij met respect.
    Ik wacht de berichten af.

  5. Waarom verzamel ik fietsen?

    Omdat ik inmiddels en in alle bescheidenheid mag zeggen dat ik me zekere vaardigheden heb eigen weten te maken waardoor er weer goed gebruikt wordt gemaakt van een paar verloren gewaande fietsen ben ik op een punt gekomen waarop ik de vraag ‘waarom verzamel ik fietsen’ interessant ga vinden.
    Het lijkt er op dat er een bepaalde mate van verzadiging bereikt moet worden voordat je je zoiets afvraagt.
    ’t Hoeft geen betoog dat die abstractie gesymboliseerd wordt door een schuur vol met fietsen.
    ‘Zou je niet eens opruimen?’ zijn voorzichtige pogingen van mijn sociale omgeving om tot een compromis te komen waarbij de verwijtbare menselijke eigenschap zich aandient om het chantabele van mijn medemens te verkennen door ze een mooie oude fiets in het vooruitzicht te stellen.
    Tot op enig moment niet alleen mijn schuur maar ook mijn sociale omgeving verzadigd is en zich het probleem aandient dat er weer nieuwe argumenten gevonden dienen te worden om eventuele concessies zoveel mogelijk in mijn voordeel, of eigenlijk beter in het voordeel van het algemeen belang uit te laten komen.
    Dat laatste blijkt geen goede onderhandelingspositie op te leveren voor mensen die allemaal voorzien zijn van de prachtigste fietsen.

    Pas op de plaats maken is geen goede metafoor in deze context. Ik ben tenslotte geen loper maar een fietser.
    Liever ‘even kijken of de Torpedo gesmeerd moet worden’ temeer daar deze schijnbare paradox mijn tweeledige gevoelens mooi beschrijft.
    Daar gaat natuurlijk een testfase aan vooraf waarin door mij pogingen zijn ondernomen mij los te weken van leden van de onderdelenkast die ik al heel lang niet gesproken had.
    Meneer dynamo en mevrouw koplamp keken me smekend aan om hun monogamie niet te verstoren, frames in een chronische identiteitscrisis wanhopig op zoek naar een balhoofdplaatje en leren zadeldekjes verweten mij dat ik als relatiebureau slecht had gefungeerd omdat ik geen fijn geveerd onderstel voor ze had gevonden.
    Je begrijpt dat dergelijke verantwoordelijkheden bij een gewetensvol mens als ik onoverkomelijke bezwaren opriepen mij te scheiden van mijn getrouwen.
    Wat een rotleven!

    Stoere jongen, ferme knaap, foei wat sufferd staat gij daar!
    Knopen doorhakken! Beslissingen nemen! kordaat handelen! nergens over nadenken en ruimte maken voor ontwikkeling hield ik mij voor.
    Een diep gewortelde weerstand maakte mij blind voor de juiste richting.
    Alles wat ik kon bedenken was het aangename met het nuttige verenigen maar hoe leer je dat? Vallen en opstaan was het eerste wat bij me opkwam en voorzichtige pogingen leverden enige ruimte op die onmiddellijk werd getorpedeerd ( ) door een opdringerig verlangen die weer op te vullen.
    Door herhaling neemt de leerling de stof in zich op en na veel oefenen ontstond er een routine. Een vertrouwd raken met komen én gaan van geliefde leden van mijn onderdelen- en fietsenbestand leverde nieuwe inzichten op waardoor de wervingscommissie van het televisieprogramma ‘Help! Mijn man heeft een hobby’ bittere tranen plengde.

    Voordat ik ooit een wiel gespaakt had wist ik niet welke lessen er als een soort ruis met het signaal mee zouden komen. Zoals een fotograaf de achtergrond niet altijd in de gaten heeft omdat hij of zij zich focust op het onderwerp zo was ik me niet bewust van mijn groeiende inzicht in dat wat er allemaal nodig is om zoiets ‘simpels’ als een fiets te kunnen bouwen.
    Samen met het bewustzijn en het inzicht groeide het respect.
    Door die verdieping kwam ik er achter dat er een uitputtende lijst met aspecten bestaat die in de eerste instantie niet met fietsen geassocieerd worden zoals bijvoorbeeld die van zelfoverwinning of de sociale.

    Eenmaal tot bewustzijn gekomen bleek het nieuw verworven inzicht velerlei toepasbaar wat de focus aanmerkelijk verbreedde.
    Als antwoord op de vraag waarom ik niet alleen van fietsen houd maar ook van fietsen kan ik zeggen dat het mijn wereld vergroot.
    En daar blijk ik het voorlopig voor te doen.

    Groetjes van mij,
    Charles Waagenaar

    1. Hoi, Charles
      Weer een mooi stukje schrijfwerk. Wanneer kunnen we de eerste uitgave in boekvorm verwachten van de verzamelde essays van Charles Wagenaar ?
      Gr. Erwin

Laat een antwoord achter aan Ronald Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *