Hoi Bas,
Deze foto’s van de carrier transport 28×2 in de kleur zwart zijn leuk voor het banden archief.
Groetjes van mij,
Charles Waagenaar
Categorie: diversen
overige berichten
Oldehove transportrijwiel
Bij deze een paar foto’s van mijn Oldenhove transportfiets. Helaas ben ik wat originele onderdelen verloren tijdens verhuizingen, waaronder het stuur en de achter bagagedrager. De fiets is sinds 1978 in mijn bezit. Het was van origine een melkbusdrager. Ik wil er uiteraard nog een paar lichte banden onder hebben.
René Kuijpers
De Joka stafiets van Richard
Hier is ie dan ; m,n nieuwe aanwinst , een JOKA stafiets ik kocht em zondag van de eerste eigenaar , hij haalde em 20 jaar geleden in onderdelen uit een vergeten krat bij een fietsenmaker en heeft em opgebouwd , het merk JOKA AMSTERDAM schijnt een zijtak te zijn geweest van MAGNEET de fiets staat op n.o.s vredestein 28 × 1¾ banden van een type dat ik nooit eerder gezien heb, ik hoop dat jullie em net zo mooi vinden als ik mvr grt,
Richard
Rijwielfabriek Kano, Doesburg
Hallo Bas
Martijn heeft me gevraagd deze foto,s door te sturen naar jou .
Zijn vader kocht ruim 10 jaar geleden een gerestaureerde Kano Transport rijwiel .
Van Kano is weinig bekend, op de site van “De Oude Fiets” lezen we Merk Kano P.B.D. Firma Bier Hzn.p Plaats Doesburg Datum inschrijving 1912-09-04 .
Het gebouw wat vroeger de Rijwiel fabriek was staat er nog steeds ,net als het winkel pand deze zijn toegevoegd op de rijksmonumentenlijst .
Het is een mooi exemplaar ,de exacte bouwjaar is niet bekend ,er zit een remnaaf in maar de originele wielen zijn bij de restauratie vervangen .
Origineel zit het balhoofd plaatje tussen de beide balhoofd lugs maar die is verplaatst naar de onderste balhoofd lug net als bij Juncker .
Groet Marcel .
Het mirakel van het moertje
Hoi Bas.
Hier heb je een raar maar waar gebeurd transportfiets verhaaltje.
Afgelopen vrijdag fietste ik van het atelier naar huis en bij thuiskomst ontdekte ik dat er een moertje van een van de zadelveren weg was. Onderweg verloren. Nu heb een tic van mijn vader geërfd door alle moertjes en boutjes die ik tegenkom te bewaren in een oude koektrommel en dan verwacht je dat daar wel een moertje in zal zitten wat dat verloren moertje kan vervangen. Maar na een middag zoeken en speuren vond ik niet één moertje dat paste.
Een andere methode, die ik mijn vader vaak heb horen mompelen, is dit. De goden aanroepen. “Heilige Anthonius, beste vrind, zorg dat ik mijn moertje vind.” Het hielp niet.
En eigenlijk wil ik het originele moertje er weer op terug zetten. Maar waar moet je zoiets in vredesnaam gaan zoeken. Ik voel er niet veel voor om 8.5 kilometer fietspad af te speuren. Ik had al het plan opgevat om bij een goede vriend van mij (John Schietecat), die fietsenmaker is en ook dol is op dit soort oude zooi (en daar ook van alles van bewaard), naar een passend moertje te gaan zoeken. Maar die is op Maandag dicht.
En terwijl ik vanmorgen weer naar het atelier fietste, en bedacht dat ik nog een dag lang met en losse zadelveer rond zou moeten gaan fietsen, dacht ik ineens weer aan dat moertje en de heilige Anthonius. Stel dat ik het zou zien liggen… “Heilige Anthomius, beste vrind….En terwijl ik dat bedacht zag ik een moertje op het fietspad liggen. Ik geloofde niet dat dit het afgevallen moertje kon zijn maar ik stopte toch om het op te rapen. Je weet maar nooit. En wat bleek… Je raad het al. Het paste. Buiten dàt was het exact de zelfde kleur en staat als het moertje aan de andere veer. Vol ongeloof maar helemaal gelukkig met deze, wel heel bizarre, vondst reed ik verder. Op het atelier draaide ik het verloren moertje weer vast. Toen zag ik dat het beslist het verloren moertje moest zijn. Temeer ook omdat ik in een koektrommel vol moertjes en schroefjes niet één moertje kon vinden met dezelfde draad.
Ik zit nu thuis, de dag af te sluiten, en ik denk terug aan dit bijzonder merkwaardige voorval. Je zou bijna gelovig worden.
Groeten,
Roeland.
De wonderen zijn de wereld nog niet uit
Ontbrekend moertje onder de zadelveer