29 gedachten aan “Sparta – ADO Den Haag”

  1. Ik weet niet niet of dit verkoop-technisch zo handig is, dit raak je alleen kwijt in Den Haag en omgeving. Ik zou er bijvoorbeeld niet mee door Amsterdam gaan fietsen.
    Gr. Erwin

    1. als deze fiets een verkoopsucces is in het Haagse, zal er snel een Ajax-Sparta beschikbaar zijn, een AZ-Sparta en een Zwaluwen-Sparta.
      tja, ik betwijfel of de ADO-supporters deze fiets net zo stoer vinden als de Sprata-marketeers ons willen doen geloven. Het blijft een kantoorklerkenfiets, hoeveel Hanky Panky ook betaald wordt om erop te rijden…

      1. Hoi Mario,
        Henk Shiffmacher rijdt gewoon op een scooter, niet op een (Sparta) fiets (hij woont hier in de buurt).
        Het inderdaad een kantoorklerkenfiets, 75 % van de heren-Pickups die we in reparatie krijgen is van een “stropdas”.
        Gr. Erwin

        1. ik vermoed dat de ADO-supporters deze fiets niet aanschaffen, maar dat de berichtgeving over de ‘stoere ADO-fiets’ kantoorklerken doet geloven dat het een stoere fiets is – daarom kopen ze de Sparta Pick-Up…

          en zeg nu zelf, is een fiets met een voetbalclub-kleurtje die op de drager nog geen 25 kilo kan vervoeren stoer of niet?

      1. Dat kan nog wel even duren, de lak moet eerst een paar weken onder de zonnebank voor het juiste nep-bruine kleurtje.
        Gr. Erwin

          1. Eerlijk gezegd wordt het meest geklaagd over loszittende en brekende spaken in het achterwiel, daarna komt pas het roesten van de stuurbocht.
            Gr. Erwin

  2. Hoi Erwin,
    Die worden machinaal gespaakt vermoed ik?
    Ik woon naast een studentenhuis en daar staat er ook een in de fietsenstalling buiten. Die zie je verdwijnen. Het lakwerk valt wel mee. Dat Ziet er nog niet zo slecht uit maar het chroom is verschrikkelijk.
    Groetjes van mij,
    Charles Waagenaar

    1. Hoi, Charles
      Klopt, ze worden machinaal gespaakt. Met de Oude Fiets hebben we een keer een bezoek gebracht aan een fabrikant van deze machines en daar werd verteld dat er maar twee fabrikanten op de wereld zijn die spaakmachines maken. Dus veel keus is er niet. Het kan natuurlijk ook een probleem zijn van goedkope spaken.
      Op de site van een een galvanisch bedrijf (wat ook in oldtimer tijdschriften adverteerd) stond dat je nieuw verchroomde delen eerst moest poetsen met een olie o.i.d. die verharst (zoals lijnolie). Dit was nodig omdat chroom altijd kleine poriën heeft en die worden zo afgesloten. Als je dit niet deed, kon het vrij snel gaan roesten. De fabrikant van het stuur (vermoedelijk het duitse Humpert) doet dat waarschijnlijk niet, Sparta ook niet en de consument weet van toeten noch blazen. Kortom, het chroom roest vrij snel.
      Gr. Erwin

  3. Hoi Erwin,
    Owatrol is zo’n wondermiddel. Volgens mij heb ik het er op deze site ooit wel eens over gehad dat chroom weliswaar zeer hard maar poreus is. Daarom is het ook goed als er eerst verkoperd wordt en dan verchroomd zodat water niet of op zijn minst moeilijker bij het onderliggende staal kan komen.
    Owatrol is olie met een sikkatief. Ik weet het niet zeker maar het zou me niets verbazen dat het lijnolie is met misschien nog wat meer toevoegingen.
    Het werkt overigens op de zelfde manier bij beschadigde lak. Daar kruipt het ook onder en zorgt dat roest geen kans krijgt.
    Je hebt wel gelijk dat er maar weinig mensen zijn die dat weten maar het kan ook niet zo veel mensen iets schelen volgens mij en als ze het al weten dan gaan ze toch niet naar de winkel om een glibberig en plakkerig produkt te kopen wat je er op moet smeren en er drie uur later weer van af moet poetsen om het mooi te maken. Ik zie het in’t ieder geval niet zo veel mensen doen.
    Ik kan er niets aan doen maar ik vind het jammer als mensen de schoonheid van de dingen niet kunnen waarderen.
    Ik zal zelf wel een verroeste romanticus zijn.
    Groetjes van mij,
    Charles Waagenaar

    1. Hoi, Charles
      Waarschijnlijk ging het “ouderwetse” chroom langer mee omdat het uit een tijd stamt dat een fiets nog een kostbaar bezit was en er nog gepoetst werd. Er wordt trouwens tegenwoordig (vrijwel) niet meer op koper verchroomd, maar op nikkel. Koper wordt nog wel als onderlaag gebruikt als er putjes in het metaal zitten, daarna nikkel en dan chroom.
      Het klopt wat je zegt, de meeste mensen doen niks aan onderhoud, fietsen zijn geen gebruiks artikel meer, maar een verbruiks artikel. Gewoon door blijven rijden tot het echt niet meer kan en dan gaan klagen dat de reparatie duur is (sorry, persoonlijke frustraties).
      Gr. Erwin

      1. Hoi Erwin,
        Als ik af en toe mensen op een mooie fiets zie rijden, nieuw of oud, maakt niet uit, die dan met een zekere trots en een uitstraling van “ik ben eigenlijk best een blije gup” dan krijg ik daar iets van mee.
        Er komt ook wel eens een zwoegende student of andere jongeling, en ja, het zijn vaak jonge mensen, voorbij op een zwabberende fiets met krakende ketting, slagen in de wielen, rammelende spatborden en halfvolle banden (oh, sorry, dat is te positief. Moet halfleeg zijn) die op zo’n manier zijn of haar zelfbeeld wenst te etaleren in de hoop dat er een pappa of mamma voorbijkomt die ze uit hun lijden verlost.
        Maar daar vergis ik me in want op het moment dat ik daar met mijn goede bedoelingen en mijn plastic flesje Koninklijke Kroon langs de kant van de weg ga staan en aanbied om een einde te maken aan hun misere wordt mij nonverbaal te verstaan gegeven dat ik mij met mijn eigen zaken moet bemoeien.
        Gevoelig als ik ben voor dergelijke argumenten wend ik mij snel en vol schaamte over deze verregaande brutaliteit af en maak dat ik wegkom. Naar huis om boete te doen voor mijn onvergeeflijke zonde.
        De boetedoening bestaat uit het nachtenlang niet kunnen slapen van frustratie omdat ik maar geen antwoord krijg op de vraag waarom het zo moeilijk is om je ketting te smeren wat voor mij een niet mis te verstane prioriteit heeft i.v.m. het in stand houden van de inmiddels schamele kwaliteit van mijn leven.
        Jahaa, hoe anders zijn mijn gedachten en gevoelens als er iemand trots en fier op zijn fiets zit die mij zo het gevoel geeft dat ik mij nergens druk over hoef te maken zodat ik mij zonder zorgen op mijn onderdelenkast kan werpen om daar te bedenken hoe ik weer iemand en niet in de laatste plaats mijzelf blij kan maken die er ook van kan genieten.
        Het lijkt makkelijk, de keus is nel gemaakt dacht ik maar ook daar vergis ik mij in.
        Mensen die het nodig hebben willen het niet en mensen die het niet nodig hebben geven het weg. Waar blijft het dan?
        Groetjes van mij,
        Charles Waagenaar

        1. Charles,
          Heb je er nooit aangedacht om een columnist in een of ander fietsspeciaalblad te worden? Het bovenstaand verhaal (en trouwens meedere geschreven stukken van je) daar druipen de emotie en liefde voor ‘De Fiets’ vanaf. Chapeau! Zulke verhalen maken dit forum zo kompleet en een must voor elke liefhebber van het ‘Stalen Ros’. Ga zo vooral door.
          Groeten en komplimenten van
          Peer

  4. wisten jullie dat de Sparta Pick Up een slot heeft dat in het rek geschoven kan worden – zeer innovatief?
    dat weet bijna niemand, want dat lukt je maar vier keer, dan is het slot of het rekje stuk…

    1. Het is gewoon zo’n insteek kabel voor het Axaslot en hij is ook nog eens een stuk korter als de normale uitvoering. Kortom; je hebt er geen ruk aan.
      Gr. Erwin

Laat een antwoord achter aan Cees van Heijst Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *