Frequent euvel bij mijn dagelijkse transportfiets: brekende neusveren. Bij mijn ervaring gaan ze zo’n 1 a 2 jaar mee bij dagelijks gebruik. Ik ben zo al door een aardige stapel heen gegaan. Bij deze is een veer afgebroken, een ander losgeschoten. Bij deze neusveer heb ik er al eerder twee opnieuw vastgezet, waardoor ik deze kon gebruiken. Een ander probleem dat ik met deze had is dat de stelbout los schoot. Het plaatje waar de schroefdraad in zit bij deze is erg dun (half zo dik als bij andere exemplaren die ik heb), waardoor door het gewicht op de stelbout de draad in het plaatje kapot ging en de stelbout niet bleef zitten. Dat had ik opgelost door er voor en achter het plaatje een moer op de stelbout te zetten, waarmee het plaatje werd ingeklemd.
Anyway, ik had niet heel lang geleden nog een onderstel op de kop getikt, want ik zal het al aankomen dat weer een neusveer nodig zou hebben. Die kwam dus van pas. Nu weer op zoek naar een volgende, voor wanneer deze weer breekt. Ik heb nog wel wat neusveren, maar allemaal met losgeschoten veren. Ik kan nog proberen om die vast te zetten. Anders moet ik weer zadels gaan opofferen.
En het zadel zit er weer op:
Jeroen
Het is een veel voorkomend ongemak waar ik gelukkig al een paar jaar geen last meer van heb.
De veren die of losgeschoten of gebroken zijn zitten altijd in gekregen zadels of ze komen mee met donorfietsen.
Losschieten uit het plaatje waar de stelbout in zit kan goed verholpen worden door het vast te lassen bij de uiteinden. Daar zou ik dus eerst mee beginnen.
Ik heb het meerdere keren laten doen door iemand die mijn frames verhoogd. Met een van die neusveren fiets ik inmiddels een paar maanden rond naar alle tevredenheid.
Breken is natuurlijk altijd vervangen.
Als ik bruikbare neusveren tegenkom neem ik ze áltijd mee. Nodig of niet, het komt altijd wel een keer van pas.
Net zoals stelbouten (verschillende schroefdraad) en strekveren (verschillende lengte).