De fiets is eindelijk af. Niet geheel een toprestauratie naar mijn behoren, maar voor verlopig goed rijdbaar en lekker in de verf.
In het begin vond ik het een licht fietsje naar mate de fiets completer werd, werd de fiets ook steeds zwaarder. De cranck is niet origineel van de fiets, maar ik vond ‘m wel er mooi bij passen. De trappers zijn van Brighton, maar naar mijn idee toch net iets te groot of grof voor deze fiets.
Het zadel is van Lohmann.
En een glas reflector ( omdat er toch al een gat zat in het spatbord).
De banden zijn van het Belgische merk Cardigen, via Ronald Gouda verkregen.
Wel moet ik zeggen dat wanneer er een wat bredere band op zit, zoals de bekende 28 x 1 3/4″, dan heeft de fiets wel een andere smoel. Maar deze banden zijn ook wel wat sierlijker. Affijn je moet af en toe wat proberen. Dit is de eerste rijdbare fiets na mij Eysink, dus wel even wennen met terugtrap rem. Ook even weer wat anders dan doortrappen, wat ik nu aardig gewent ben door het drukke verkeer.
Ronald
Eerdere artikelen:
– Jaren ’20 transportfiets op marktplaats
– Mogelijk jaren ’20 transportfiets van Ronald
– Stokvis/Nederlandsch Kroon van Ronald deel 3: lak en transfers
– Stokvis/Nederlandsch Kroon van Ronald deel 4: rek gefikst
